Vandaag moest ik even naar Heerhugowaard om een paar kleinigheidjes aan te schaffen voor de caravan. Toen ik de spulletjes had gevonden en afgerekend stond ik met de vraag, zal ik naar Kees gaan of zal ik een keer noordwaarts gaan daar ben ik al lange tijd niet geweest. Het laatste is het geworden, via Broek op Langedijk naar Schoorldam en vandaar naar Schoorl. Met dit zonnige weer komen er toch wat meer mensen achter de geraniums vandaan en bevolken het fietspad in beide richtingen, niet echt bevorderlijk voor de snelheid maar ook zeker niet voor de veiligheid, men neemt het over het algemeen niet zo nauw met de verkeersregels en dat speelt mij wel eens parten. Tot twee keer toe een groepje van een man en vrouw of 6 tot 8 die afstapten en de weg gingen zoeken en omkeren op het fietspad nou dan is het bekend wat er dan allemaal net aan goed of soms fout kan gaan, gelukkig ging het alle keren goed en hoorde je hooguit een paar vrouwen gillen en kreten slaken over zo’n groot geel ding, één van de dames hoorde ik zeggen: “Je zal hem in je bed vinden” , volgens mij had en heeft ze geen maat gevoel, zo’n Quest is toch bijna 3 meter. Laat maar, ik ben ook maar doorgereden zonder commentaar, je weet maar nooit vandaag de dag, mensen reageren soms heel raar. Het eerste voorval was in Schoorl en de tweede was bij Hargen net toen ik de Hondsbossche Zeewering op wilde draaien. Langs het water reed het heerlijk, er stond wel een strak windje, maar het is weleens erger geweest. Later door Petten en linksaf over het fietspad in noordelijke richting. Omdat ik het rondje niet te lang wilde maken ben ik op tijd weer afgeslagen om via wat binnenwegen richting huis te gaan, bij Groote Keeten was die afslag en zo kwam ik uiteindelijk via de “Pauwenstad” weer in de polder. Onderweg nog een paar bruggen “vastgelegd” en aan Kees weer de eer om aan te geven waar één en ander te vinden is. Toen ik thuis was stond de teller toch nog weer op bijna 100 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten