Ik kan wel een boek schrijven over alles wat ik vandaag weer
heb meegemaakt, niet dat het iets toe zou voegen aan hetgeen ik al aan mijn
blog toevertrouw maar het is weer van alles en nog wat. Eerst richting “De
Waard”, waar ik gisteren nog via de omleidingen mijn pad moest en kon vervolgen
was het vandaag open en hoe, het kunstwerk bij het “Verlaat” is klaar, de
fietsers kunnen weer de oude weg volgen maar nu met een veilige oplossing
zonder verkeerslichten echt een kunstwerk op zich. En zo ging ik dus vanmorgen
opgewekt richting Heerhugowaard naar de z.g. “Caravan boulevard” om even een
onderdeel op te halen, de gasdrukveer van de klep voor op de caravan had de
geest gegeven tijdens de vakantie, helaas die zijn er niet meer werd mij
verteld en dan krijg je een “gevoelige” klap als ze ook nog zeggen de caravan is te oud en wij zijn er
nog zo blij mee. Om nou een andere caravan aan te schaffen vanwege dit euvel
gaat veel te ver, dan maar op de manier zoals ik dat de laatste week van de
vakantie heb gedaan. Vanaf de Heerhugowaard meteen maar even door naar Tiny in
de “Zuidoost” met een heerlijk gangetje langs de Westdijk zag ik een groepje
wielrenners en vond dat de achterste man nogal slingerde maar dichterbij
gekomen bleek dit iemand te zijn die een andere sport beoefende n.l. ”skeleren”
en achter de wielrenners mooi uit de wind. Weer even verder zag ik een Mango
aankomen, even stoppen en kennis maken met “Alef” een liefhebber van een
velomobiel omdat vooral zijn rugklachten hiermee zijn verdwenen. En dan weer
door, oversteken bij de brug richting Zaanstad en dan rechtsaf onder de brug
door langs het kanaal richting Spijkerboor. De snelheid is voor mij onbegrijpelijk,
het gaat allemaal als vanzelf en ik moest serieus kijken of ik wel voor of
tegen wind had, het bleek dat ik wind tegen had als ik naar de golven en de
enkele vlag keek onderweg. Via Purmerend naar de Zuidoost is maar even en zo
kwam ik op tijd voor een bakkie bij Tiny waar Patricia ook heel even was
aangewipt. Later nog een paar plantjes een bestemming geven om wat langer te
bloeien, de kwast hanteren en dan weer door om de fiets thuis te brengen. Via
wat omwegen kwam ik tenslotte weer dicht bij “mijn” vertrouwde polder, alleen
nog even de N 239 oversteken en dan ben ik bijna thuis. En zie, weer is het
systeem om als fietser naar de overkant te komen van de paal af gereden, vorig
jaar heb ik dit ook al eens meegemaakt en na melding is het toen vervangen, dus
thuis gekomen bellen met de provincie en aangegeven dat er op de kruising van
Mijnsherenweg met de N 239 wat problemen zijn. Ik heb meteen geadviseerd om
maar een flinke kei onder bij de paal te leggen dan worden de banden van de
aanhanger op oplegger wel van de paal afgedrukt i.p.v net de drukknop eraf te
rijden. Thuis gekomen bleek de teller zijn werk weer netjes te hebben gedaan
want hij gaf 110 km aan die weer met heel veel plezier zijn afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten