 |
| Eenmaal kaal ben je zo Senior |
 |
| Achter de rietschoot |
 |
| Historisch Barsingerhorn |
 |
| Wat ooit het Scheringa museum moest worden |
Ik heb even iets uit te leggen, ’t is niet ernstig maar wel
grappig vind ik zelf. De rit voor vandaag zal niet te lang worden, naar
Oudemirdum is me te ver Tiny is niet thuis en naar de Hondsbossche wil ik niet
er blijft nog genoeg over en ik kies voor een rondje door Westfrieland waarbij
ik in de straal naar mijn woonplaats niet te ver van huis zal zijn. Een rit met
weinig of geen stoplichten dus overal lekker doorrijden, ja dat dacht ik, bij
de eerste de beste oversteek van een voorrangsweg stond ik even stil samen met
een paar wandelaars en dan begint het, “Meneer is dat een auto” “Als U bedoelt
waar ik in zit, nee dit is een fiets” en zo komt van het één het ander, “Ja
maar hoe zit dat dan”, “Wel lekker hoor uit de wind en altijd droog” Ja wat
moet je daar nou mee. “Ik zal het uitleggen mevrouw” en zo vertelde ik wat dit
gele ding nou precies was, “Prachtig meneer” en dat “Senior” is dat het merk”
En weer volgt dan de uitleg hoe ik aan die naam kom. In de tijd dat ik nog vaak
met Kees van Hattem fietste is dit ontstaan, als we ergens waren gestopt om
welke reden dan ook, was het bijna standaard dat Kees dan vlak voor vertrek zei
“Senior gaan we weer”, ja dat krijg je als je niet meer bij de jongsten hoort. Later
bij de aanschaf van mijn nieuwe fiets bedacht
ik dat het weleens moeilijk zou kunnen worden als er een hele hoop van die gele
bij elkaar staan en besloot toen om hem maar te “onderscheiden” met de titel “Senior”
dan weet ik altijd welke de mijne is. “Noh wat goed” was haar reactie en
gelukkig bleef het daarbij en kon ik weer verder voor een klein rondje wat net
de 66 km heeft gehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten