Was het nou een hond of een meerkoet, ik weet het niet.

Vandaag had ik een ritje met een “missie”, dus een keer niet klakkeloos ergens heen karren maar een bewust doel en dat was deze keer naar “Jan, de man die alles repareren kan”. Vorige week was ik op en neer geweest naar Dronten en de dag erna ook nog een stukje gefietst en tijdens dat ritje is het onderweg ontstaan. Niet zomaar, het was wel even een tik die ik op dat moment niet als ernstig had ervaren. In de “afdaling” van de Ketelbrug kwam er iets onder de vangrail vandaan, ik dacht een hond maar het zou ook een meerkoet geweest kunnen zijn. De gang zat er op dat stukje aardig in en in mijn ooghoek zag ik in een flits dat er iets was, geen probleem dus alleen even “plok” en dat was ‘t. Donderdag had ik mede door het minder aantrekkelijke weer mijzelf een vrije dag beloofd dan kon ik de fiets een keer wat schoonmaken en oppoetsen en toen zag ik dat er toch een paar lelijke krassen en beschadigingen waren ontstaan door dat “beest” van de Ketelbrug. Er zijn dan twee mogelijkheden, niets er aan doen, of op laten knappen, ’t oog wil ook wat. De man die is gespecialiseerd in kunststoffen, of dat nu carbon of polyester betreft, is Jan Reus. Dus een ritje naar Enkhuizen zat er weer in voor vandaag. Jan heeft een schatting gemaakt van de kosten van de reparatie en op die basis heb ik besloten om in dit geval het oog maar t.z.t. te “strelen” door het op te laten knappen. Jan is op dit moment druk bezig met diverse carbon racefietsframes te herstellen en je ziet gelijk dat het hier een specialist betreft, alles tot in de puntjes afgewerkt. Het begint bij het herstel van het frame wat vaak een breuk betreft die onzichtbaar 100% gerepareerd wordt en vervolgens de juiste kleuren en belettering die het geheel weer als nieuw maakt. En zo zal ik ook mijn gele “gevaar” t.z.t. laten behandelen, er is wel niets gebroken maar zoals ik al zei, “Het oog wil ook wat”. Terug nog even in Blokker naar zus Ria, maar na 3 weken Singapore is ze op dit moment ook net even weg, volgende keer beter. Langs de Cultuurweg zag ik dat de tulpen al weer flink de kop opsteken, nog maar een paar weken en de eerste velden beginnen weer te kleuren. En zo kwam ik na 72 km weer thuis en ook nog zonder regen.